Dag 10, Ma Predau....I Surrender!!

Zaterdag 16 april!
Ondertussen is het al maandag morgen en hebben we ook de zondag er al op zitten, maar eerst nog even het verslag van de zaterdag.

Ma predau, dit was de dag van overgave. Overgave van de jeugd, maar ook overgave van ons.

De 2de dag van de jeugdconferentie.

We waren na een weer heerlijk ontbijt weer vroeg op pad om de kerk op te ruimen van de vrijdag avond en om de zaterdag voor te bereiden. We hadden een lange dag voor de boeg met veel activiteiten en verassingen voor de tieners.

We reden met afgeladen autos naar de Manna Church, vol met limonade, lekkers, spellen, kanootjes en jeugdbijbels.

Na het uitladen gingen de autos onderweg om in de verschillende dorpjes tieners op te halen, die anders niet zouden kunnen komen of een hele vierdaagse moesten lopen.

De rest ging in de voorbereiding. Er moest nog getimmert worden, schoongemaakt, alles klaarzetten en zo waren we al lekker bezig. We kregen goede hulp van de jeugd discipel groep van Liviu. Waarbij ze allemaal steeds weer om hoekjes aan het kijken waren wat die "gekke hollanders" nou weer in petto hadden.

Bij binnenkomst kreeg iedereen een button in rood, wit of blauw, met de roemeense tekst "je bent geliefd" of "Jezus houd van mij".
We starten de dienst met zo een 100 jongeren en een worship band uit Targa Mures. En het dak ging er bijna af. Heerlijk! Niemand bleef op zijn stoel en God werd heerlijk groot gemaakt. Wat een mooie aanbidding. Roemeens en Engels door elkaar heen klinkt prachtig!
Het thema van de hele conferentie was VOORWAARTS!, en dat heeft God door de 2 dagen heen heel mooi opgebouwd.
Na de worship, sprak Abigael, ze deed haar getuigenis, en stelde zich zo kwetsbaar op, wat een mooie vrouw, er waren heel wat tieners die een traantje weg pinkten, dus haar woorden kwamen aan op de goede plek.
Daarna hebben we meiden en jongens opgesplitst. Er spelen onder de jongeren, net als bij ons in Nederland, veel issues met relaties en seksuele activiteit. De jongens gingen naar beneden met Jeroen, Johan en Liviu en de meiden boven met alle vrouwen uit de groep. Bij de jongens hebben Jeroen en Johan nog persoonlijke getuigenissen gegeven en zijn er goede open gesprekken ontstaan. Bij de meiden hebben we de groep verdeeld en in kleine groepjes gezeten, om een intiemere sfeer te creëren, waardoor de meiden wat vrijer zouden kunnen praten. Het kwam wat moeizaam op gang, maar als wij ons hart open zetten, dan komen de meeste meiden toch ook los.
We gaan er van uit dat God het werk zal voortzetten in hun hart. Alle kinderen kregen na de gespreksgroepen een kanootje, de meest gekke oranje kadootjes hadden we meegenomen.

Halverwege de dag, hebben we voor alle kids een lekkere warme lunch. Ook voor velen weer een extraatje waar ze thuis vaak niet om hoeven te komen.

Een aantal van ons ging vast naar het sportveld waar we in de middag ons programma zouden hervatten. Alle spellen klaar zetten, puntjes op de i. Ook hier weer met hulp uit de discipelgroep!
We hadden een gestroomlijnd programma bedacht, nou dat ging dus even niet door! Voor we het wisten stonden er 100 tieners op het veld, een uur te vroeg, en een voor ons te klein veld. In ons hoofd ging alles op tilt, hoe wat waar en vooral hellup.....Alles ging stuk en er werd wat gevraagd van ons creatief in oplossingen denken. Uit onze comfortzone..... Loslaten, God weet alle dingen.
Het was een ontzettend leuke middag voor de tieners, geen onvertogen woord, op alle fotos lachende en stralende tieners.
Het was een geweldig gezicht al die oranje petjes, brillen, haarbandjes, buttons, kettingen en slingers!

Na de sport weer terug naar de kerk, lekker aan de limonade met chips, chocola en andere zoetigheid. Ook daar hadden we nog mooie dingen op het programma staan.

Jeroen en Abigael zouden middags de worship doen, maar de eigen band van de jeugdgroep van Liviu wilden zelf. Prima plan, en weer ging het dak eraf. Na een paar nummers namen Jeroen, Abigael en Sandy de worship over. Wat er toen gebeurde was zo bijzonder, hun worship starte in het engels,maar met de Roemeense tekst op de beamer, maar het werd 1 geheel, alles liep in elkaar over en door elkaar, en je zag dat God aan het werk was, niemand was meer zichzelf, het was allemaal de Geest die aan het werk was.
De hele conferentie was steeds het nummer I surrender (ma predau) voorbijgekomen. En ook nu weer!

Na de worship deelde Jeroen zijn getuigenis, ook weer zo kwetsbaar, en herkenbaar voor velen. Mooi.
Toen deed Johan een oproep voor de tieners die hun hart nog niet aan Jezus hadden gegeven, en er kwamen bijna 20 mensen naar voren. Zo gaaf.
Hierna nog een oproep voor de doop in de Heilige Geest, I surrender, Ma Predau, en hier kwamen zoveel mensen naar voren.
Daarna zijn we gaan uitleggen hoe ze zelf aan de slag kunnen, dat wij wij voor hen hebben gedaan zij zelf ook kunnen doen, samen met de Heilige Geest, dat God ook door hun heen wil werken. En dat ook gelijk in de praktijk gebracht.

Wonderen en tekenen hebben ze gezien, en mogen meemaken dat God inderdaad werkt door hun handen.

Als afsluiting hebben we iedereen een roemeense jongeren bijbel meegegeven. Geëvalueerd met de discipelgroep.

En om 18u trokken we de deur van de kerk achter ons dicht. Wat een dag, wat een zegen, wat een veranderde levens. Benieuwd naar de volgende keer dat we hier weer komen, wat God is verder nog allemaal in petto heeft.